Shabbat dinner (vrijdag 1 mei)

Shabbat Shalom! (Gezegende sabbat, vrede op de sabbat)

Gisteren ben ik thuisgebleven om te helpen bij de voorbereidingen op de shabat. 's Ochtends hadden we eerst een prayer meeting. Dan komen er missionairies van allerlei zendingsorganisaties uit Brooklyn en wordt er besproken waarvoor er gebeden kan worden. Daarna bidt iedereen om de beurt. Dit duurde zo'n twee uur. Zo'n prayer meeting is erg fijn en leerzaam. Bovendien is dit toch wel een van de belangrijkste middelen van een missionary om te doen. Het gebed vermag alles. Iedereen brengt zijn gebedspunten in, waardoor we ook weten van de situatie van elkaar en we erover kunnen praten en ervoor bidden. 

Na de prayer meeting besloot ik te gaan stofzuigen in de bibliotheek/leerruimte. In deze ruimte staan honderden boeken over het jodendom en worden ook cursussen gegeven aan mensen hoe outreach op straat te doen en wordt onderwijs gegeven over de geschiedenis en cultuur van de joden. Ik was gelukkig vrij snel klaar met het zuigen. Vervolgens aten we wat en gingen oom Pieter, een medewerker van Chosen People Ministries en ik helpen bij de verhuizing van een nieuwe medewerker voor Life in Messiah die ook in Brooklyn komt werken. Het was gezellig met 6 man en we waren in een uur klaar. Alleen de wasmachine en de droger moesten nog. Alleen veranderde in maar, want de wasmachine paste niet door het keldergat. Dus stonden we daar met zes man te confereren over hoe dit probleem aan te pakken. Een natuurkundige geschoolde student begon een verhandeling over de zwaartekracht en de wrijvingskracht, terwijl de buurman een timmerman met de sloophamer ging halen. De gelukkige wier wasmachine naar beneden moest besloot de wasmachine in de deuropening te laten staan en alvast de droger te gaan halen. Twee mannen besloten actief toe te gaan staan kijken terwijl ik als harde werker de deur open hield zodat die niet in het slot viel. Na veel wikken en wegen werd besloten een stuk weg te slopen. Een oude man kwam met een enorme sloophamer aan en ragde de muur in elkander waarna wij gebroederlijk de wasmachine van de trap lieten denderen. Nee hoor, met beleid. Oom Pieter en ik besloten voor het onheil met de wasmachine en de droger geschiedde te vluchten naar huis, met de smoes dat oom Pieter nog de bijbelstudie voor de shabbat dinner moest voorbereiden. Dus wij vertrokken haastiglijk. Toen wij de hoek omwaren hoorden we een grote klap. Geen idee waar dat van kwam. 

Eenmaal thuis besloot ik het apartement te gaan zuigen. Het vloeroppervlak was drie keer zo klein als dat van de bibliotheek maar ik deed er vijf keer zo lang over. Dat zegt toch wel iets over de bevuilingsgraad. Daarna deed ik een dutje op de bank. Toen Channah van school terugkwam werd ik weer wakker. Tante Alike begon met koken voor de Shabbat dinner en ik begon te helpen met beneden alles klaar te zetten. Linda, de vrijwilligster hier, gaf mij vanaf haar zetel allerlei commando's die ik dan uitvoerde met andere lotgenoten. Een voor een kwamen de mensen binnen. Iedereen nam wat mee voor het eten. Ik besloot weer naar boven te gaan om te helpen met rijst te koken. Tante Alike werd afgelost en ik stond vrolijk in de pan te roeren toen de vlam in de pan vloog. De vlam was zeker 80 cm hoog en ik schrok me helemaal kapot. Snel draaide ik het vuur uit, waardoor het vuur snel doofde. Fiewwww.... Na wat slachtofferhulp te hebben verkregen besloot ik door te gaan en de rijst werd uiteindelijk heerlijk. Dat vond ik tenminste zelf. 

Wat is Shabbat dinner nu precies? Op vrijdagavond 18.00 begint voor de joden de shabbat. Er word chalah, shabbatsbrood, gegeten en kaarsjes aangestoken en het glas wijn wordt ingewijd. Iedereen wenst elkaar ook een shabbat shalom. Toen iedereen eindelijk zat, een man of vijfentwintig uit vijfentwintig verschillende culturen, stak Linda de kaarsen aan en zegende Gary de wijn door een rap tempo de Hebreeuwe zegen over het glas uit te spreken. Ik volgde er niks van, maar de anderen wel want telkens werd er ' amen' geroepen. Toen de Engelse versie werd voorgelezen snapte ik het pas, waarop ik van ganser harte 'amen' kon zeggen, alleen toen zeiden de anderen geen 'amen' meer waardoor ik me een soort solozanger voelde. Na het amen aten we een stuk chalah om vervolgens aan het hoofdgerecht te beginnen. De sfeer was uitstekend en ik heb verschillende mensen gesproken; Israeliers, professors, mensen van de Caraiben, rasechte Amerikanen, etc. Na het eten was het tijd voor de bijbelstudie, geleid door oom Pieter. We hadden het over Yom Kippoer, de Grote Verzoendag, die beschreven staat in Leviticus 16. Oom Pieter zei dat de samenvatting hiervan staat in 1 Petrus 1:13-einde hoofdstuk. Dit is werkelijk een schitterend bijbelgedeelte. Iedereen moet dit lezen. Vervolgens bespraken we in de groep wat vragen en opmerkingen over de liefde met elkaar te delen: Met woorden of met daden? Opvallend was dat een Amerikaanse professor zei dat het goed is om te zeggen dat je van elkaar houdt, terwijl een Caraibische vrouw zei dat haar moeder dat nooit tegen haar gezegd had maar dat ze uit haar daden wist dat ze van haar hield. Dit was zeer interessant. Er kwamen ook mooie verhalen naar voren van getuigenissen van verzoening en liefde wat zeer opbouwend was. De sfeer was open en goed. Zo'n bijbelstudie is echt geloofsopbouw! 

Na de bijbelstudie praatte iedereen nog wat na. Ik voelde een speciale drang om het lied 'You raise me up' te spelen dus zocht ik het op en speelde het op de piano. Het is een enorm diep en ontroerend lied. Een Surinaamse vrouw zong erbij, echt met zo'n typisch rauwe stem wat heel goed bij dit lied past. Toen ik het gespeeld had, kwam er een jonge vrouw, van ong. 20, naar me toe die me vertelde dat zij dit lied op dat moment ervoer als een antwoord van de Heilige Geest en er door bevestigd was. Ik was zo blij om dat te horen en dankbaar dat ik door de Heilige Geest gedreven werd om het lied te gaan spelen.  God werkt nog steeds, door muziek en het Woord! Baruch Hasjem! (gezegend is de Naam! De Joden zeggen dit om God te prijzen, ze durven alleen niet het woord 'God' letterlijk te noemen, dus zeggen de ' de Naam') 

Rond 23:00 ging ik naar bed, maar ik kon niet direct slapen omdat oom Pieter en tante Alike in de kamer naast mij nog druk aan het kletsen waren. Als ik niet zeker wist dat ze met z'n tweeen waren zou ik gedacht hebben dat er minstens vijf mensen op die kamer aan het kletsen waren, zulk een geroezemoes werd geproduceerd. Gelukkig viel ik na een poosje alsnog in slaap om de volgende morgen wakker te worden met het besef dat ik weer snel m'n blog moest bijwerken. 

Zie de foto's van de shabbat dinner om een beetje een idee te krijgen hoe het er aan toe ging!

Mr. NY-gangster.