Van metromonster Boaz, studiebollen en brandweermannen (maandag 27 april)

Beste lezers,

Hier weer een (hopelijk) korte update. 

Vandaag was mijn eerste dag naar Manhattan. Vanochtend om 6 uur stond het huis al op z'n kop. Channah en Boaz waren tegen de regels in al in de kamer gaan spelen. Het gevolg was een doorbraak van de geluidsbarriere. Gepaste maatregelen volgden: Het bed werd snel weer belegen en er zou vandaag geen filmpje worden gedraaid. Toch jammer, wou net zo graag Bob the Builder kijken...

Het eten was uitmuntend. Lekker cereal, soort cruesli, met aardbeien en zoete yoghurt. Zoet is hier eigenlijk een weinig zinvolle toevoeging, want alle producten hier zijn zeer zoet. 

Na het eten nam ik een douche. Het kostte me 20 min. om de juiste temperatuur te vinden, je moest namelijk aan een koud- en warmknop draaien. Misschien nog een tip voor Bouwcenter Esselink: maak een knop ' voorkeursinstellingen behouden'. Scheelt energie- en tijdverspilling. Maar goed, terwijl ik aan het douchen was hoorde ik een schreeuw. Onverstoorbaar douchte ik door. Toen ik echter aan het aankleden was in de badkamer hoorde ik: "Je gaat toch niet zomaar in Timon's kamer poepen?" Toen begonnen er allerlei alarmbellen te rinkelen. Poepen in mijn kamer? Met gezwinde spoed vlood ik naar mijn kamer om de schade op te nemen. Het viel mee, Boaz had z'n onderbroek nog aan. 

Vervolgens zijn we met de metro naar Manhatten, Grand Central Terminal/Station gegaan. Boaz was uitermate druk en rende de hele metro door. Hij sprak iedere reiziger aan en deelde zijn, meestal onverstaarbare, wijze gedachten. Dat kunnen Channah en Boaz trouwens beide heel goed, wijze uitspraken doen. Channah zei gister tegen me: "Jij bent al groot. Als je opgegroeid bent, ga je een vrouw zoeken. Dan zoek ik een man en Boaz zoekt een vrouw" Niks mis met de opvoeding hier. Maar goed, de metro ging snel en bracht ons bij het Centraal Station van New York. Een grote, klassieke hal (zie foto's), met een schitterend plafondgewelf. Daarna haalden we Alike's en Channahs paspoort op bij het Nederlandse consulaat. Hierna hebben we het United Nations Building bekeken, inclusief de VN Veiligheidsraad en het secretariaatsgebouw(zie foto's). Voor het gebouw bevond zich een Boedhaclan die op trommels sloegen en ieder hun eigen melodie zongen. Ze zaten op matjes met hun schoenen uit. Een man kwam naar ons toe: "We maken ons druk voor jullie toekomst. We protesteren tegen kernenergie." Of dat getrommel met de Oosterse polyfonische zang nu zo'n succes zou worden, was nog maar de vraag. Daarna liepen we naar Bryant park en kwamen we langs Chrysler Building (zie foto's), een wolkenkrabber met een radiator van een auto als top. Een korte lunch volgde, daarna een bezoek aan de New York Public Library. Hier bekeken we een leeszaal met daarin allerlei topografische boeken en kaarten.  Vele studenten waren hier onderzoek aan het verrichten. Boaz , explorer als hij is, had daar geen oog voor en begon direct aan twee wereldbollen te draaien die stonden opgesteld. Door kordaat optreden van tante Alike werd voorkomen dat ze allebei gesloopt werden. Na de Library reden we met de metro terug naar Channah's school om haar op te pikken. Een blondine tussen zwartgetinte jongelui. Zag er zeer lachwekkend uit. Toen we terugliepen hebben we nog wat uiterst verdachte kleine zaakjes bezocht om boodschappen te doen. Thuis werden we opgewacht oom Pieter die in alle staten was. Het brandalarm ging de hele tijd af. Hij had alles gecontroleerd maar er was niks te ruiken/zien. Hij probeerde het alarm te resetten en Boaz en ik controleerde nog eens alles. Niks aan de hand. Toen wij echter naar ons appartement liepen hoorde we een enorm lawaai. "Dat is nou een brandweerauto," zei tante Alike. Tot onze grote verbazing stopten er drie enorme brandweerwagens voor ons huis. Zwaarbeladen brandweerlieden vlogen uit de wagen, bewapend met stokken en bijlen (zie foto's). De een begon al uit te halen om ramen in te slaan, en een tweede had de straat al afgezet, terwijl een derde de slang aansloot. Oom Pieter rende gelukkig op tijd naar buiten om alle onnodige schade te voorkomen. Je zag de teleurstelling bij de brandweermensen. Weer geen fikkie. 

Op dit moment spelen Channah en Boaz met de trein. Dat kunnen ze eindeloos. "Wil je met de treinen spelen?" is bij verre de meestgestelde vraag in deze omgeving. We gaan zo eten en daarna zal het weer een vroege bedgang worden, de jetlag is nog steeds niet omgevlogen. 

Mr. NY-gangster.