Kerk en Zang (zondag 3 mei)

Gegroet,

Vanochtend was de eerste ochtend waarop ik echt heb kunnen uitslapen, dwars door al de overpeinzingen van Channah en Boaz heen. Om acht uur werd ik uiteindelijk gewekt door Boaz: "Timon, wakker worden, het is zondag. We gaan naar de kerk." Een voorbeeldige opvoeder. Op zondag wordt hier altijd heerlijk gegeten: gekookt eitjes, wafels met siroop en broodjes. Na het eten begon het proces van de kinderen aankleden. Daar mag je hier rustig driekwartier  voor uittrekken, dus ik besloot te gaan douchen. Eenmaal alles aangekleed en wel vertrokken we naar de kerk. Daar aangekomen waren twee gitaristen al hard aan het oefenen en spoedig voegde ik me met mijn orgelklanken bij hen. We oefenden enkele schitterende liederen/koralen. De twee gitaristen konden schitterend spelen en zingen tegelijkertijd, wat mij nog nooit gelukt is. Al snel ontdekte ik weer de Chinees, met het parkeerterrein in zijn mond, die naar mij stond te zwaaien. De koralen waren gelukkig zeer makkelijk en het klonk zeer mooi. Na geoefend te hebben werd er met de twee gitaristen gebeden voor de dienst en in het bijzonder voor het begeleiden. Een zeer mooie gewoonte! Daarna begon de dienst. Het spelen ging heel heerlijk en ik voelde dat de gemeente het mooi vond om met het orgel te zingen. Het orgel gaf draagkracht aan het geheel waardoor het zingen ook buitengewoon goed ging. De preek ging over Psalm 126,  een psalm met schitterende beloftes. Over de vreugde van God. 'Hij die met tranen zaait zal vrucht zien'. God geeft vrede door zowel ons te herinneren aan Zijn daden in het verleden, als wel ons te wijzen op de belofte van de toekomst. Dat geeft kracht in de huidige tijd. Daarna was het avondmaal. Tijdens de rondgang speelde ik op de achtergrond "What can wash my sins away? Nothing but the blood of Jesus." Een tekst uit 1 Korinthe. De mensen waren na de dienst zeer hartelijk en bedankte me voor mijn organistische hulpverlening. Echt een schitterende, gastvrije gemeente. Na verschillende mensen gesproken te hebben besloot ik me met de Chinees met het parkeerterrein naar boven te begeven. Hij sloeg wat tonen aan op de piano en ik zat achter het drumstel. Deze Chinees was geestelijk gehandicapt dus hij speelde ook maar wat willekeurige noten. Daarna wisselden we. Vervolgens kwam Boaz aan en die moest en zou drummen. Hij pakte de stokken en pleegde een aanslag op ieders trommelvliezen. De Chinees ging ook uit zijn dak. Na wat gegeten te hebben vertrokken we naar huis. Thuis werden de kinderen snel op bed gelegd. Toen ik even op mijn bed ging zitten werd ik twee uur later verschrikt wakker. Ik was in slaap gevallen, terwijl Boaz en Channah heel de tijd niet in slaap waren gevallen. Vervolgens ging ik in de kamer een boek lezen en genieten van het gespeel van Boaz en Channah. Eerst gingen we met de treinen spelen. Boaz heeft daar hele omlijnde ideeen over. Als ik die niet volg wordt er net zo lang gewezen en gepraat totdat ik die opvolg. Daarna wilden Channah en Boaz met water spelen. Dus werd een stoel naar de keuken gesleurd en samen werd de kraan opengedraaid en na verloop van tijd dobberde de stoel door de keuken. Boaz was helemaal nat. Het leukste aan het hele gebeuren vonden ze om naar oom Pieter en mij toe te komen om te vragen:"Meneer, wilt u wat koffie?" Dan was je verplicht om ja te zeggen, waarna je een plastic beker lauw water kreeg aangeboden. Vervolgens werd je geacht het lekker te vinden en de ober een grote fooi te geven. Toen oom Pieter voor de tweede keer een kop 'koffie' kreeg aangeboden die tot de rand gevuld was, had ik medelijden en fluisterend tipte ik oom Pieter: "Die plantjes achter u moeten nog water krijgen." Dus in een ultieme poging om Boaz af te leiden,want we moesten de 'koffie' opdrinken, keek Boaz uiteindelijk naar mij, terwijl oom Pieter snel de inhoud van het bekertje in de plantenbak deponeerde. Als laatste werd Boaz ervan verzekerd dat er geen betere koffie in de wereld was dan deze. Iedereen blij. Na het water werd de klei uit de kast getrokken en al snel werden er ijverig 'pizza's' geproduceerd. Gelukkig hoefden we die niet te eten. Het schattigste was dat Boaz en Channah elkaar met 'meneer' en 'mevrouw' bleven aanspreken, nog steeds van dat ober-gebeuren met de koffie.  Uiteraard werd alle voorgaande troep niet opgeruimd waardoor de ruimte een vuilnisbelt werd. Tante Alike kwam gelukkig weer naar boven en stelde snel orde op zaken: Boaz moest alles opruimen. In de praktijk kwam het erop neer dat ik alle klei heb teruggestopt en Boaz nog ff de doppen op de potjes heeft gelegd. Maar goed, het was gezellig en ze waren lief aan het spelen. Als ultieme afsluiting van de middag besloten Channah en Boaz allebei een speelgoedblokfluit te pakken en onder genot van kinderliedjes al fluitend rondjes door de keuken en de kamer te lopen, vergezeld door oom Pieter die vrolijk meedanste. Het leek wel op de belegering van Jericho. Telkens rondjes door de keuken en kamer, begeleid door muziek en het gestamp van de voeten. Het was echt een militaire parade van de drie Beukels. Ik lag dubbel van het lachen en heb het gefilmd. Het uploaden lukte alleen niet, dus dat houdt u tegoed voor als ik terugkom. 

Als avondeten hadden we wraps. Super lekker! Ik neem aan dat u allen weet dat wraps vrij moeilijk te eten zijn, dus u kan wel ongeveer nagaan hoe dat bij Channah en Boaz verlopen is. Na het verhaal over de lofzang van Mirjam, na de overtocht door de Schelfzee, zetten we de CD aan op waarop het lied ' Zing de Heer, want Hij is hoogverheven' stond. Boaz en Channah dansten erbij, tante Alike zong en ik probeerde erbij te trommelen om de tamboerijnen te imiteren die in het lied genoemd werden. Dit muzikale hoogtepunt werd na enkele minuten afgerond. Het was alweer bedtijd. Dus de kinderen dansten al zingend het bed in. Toen de rust neerdaalde op huize Van de Beukel werden er weer boeken gelezen en werd er opgeruimd. Ook ontmoetten we twee mannen uit Nederland die aankwamen met het vliegtuig om hier deze week te kijken naar het werk wat onder de Joden wordt verricht door christenen. Samen met oom Pieter en hen zullen we door de Joodse wijken rijden en de belangrijkste werken/gebouwen bekijken/bezoeken. 

Helaas vandaag maar enkele foto's. Bedankt, familie De Heer. Het was heerlijk om van ulieden te horen. Inderdaad, dat was een beetje een flauwe grap.....

Mr. NY-gangster